Trzecia Część Wielkiego Tajemnika Słowian

Kup w promocyjnej cenie limitowany egzemplarz numerowany z dedykacją autora! »

Mitologia Słowian – Księga Tanów (tom 1) – Wiosna – Lato

Wydawnictwo Slovianskie Slovo podobnie jak to miało miejsce przy wydaniu Księgi Ruty zaprasza Szanownych Czytelników do Subskrypcji połączonej z Przedsprzedażą pierwszego tomu trzeciej księgi Mitologii Słowian – „Księga Tanów – Wiosna-Lato”.

Książka jest zaprojektowana jako dalszy ciąg Wielkiego Tajemnika Słowian w identycznej oprawie, formacie i szacie graficznej jak poprzednie tomy: Księga Tura, Księga Ruty oraz Stworze i Zdusze. Objętość pierwszego tomu to ponad 650 stron tekstu będącego nie tylko wspaniałą poetycko-epicką opowieścią przepojoną starosłowiańską duchowością i szacunkiem będącym wyrazem więzi Człowieka-Słowianina z Przyrodą i Matką Ziemią, ale przede wszystkim przekazaniem odtworzonych z przeszłości i przedstawionych w ciągłości kalendarzowej Godowych Świąt i Obrzędów – czyli tytułowych Tanów Wiary Przyrodzonej Słowian.

Księga Tanów jest skonstruowana identycznie jak poprzednie tomy, posiada więc rozbudowane Przypisy wyjaśniające pojęcia, naświetlające tło historyczne, omawiające Słowiańszczyznę Starożytną i istotę przedstawionych obrzędów w kontekście wielu dziedzin współczesnej nauki oraz przez załączone do przypisów Odwołania wskazuje konkretne źródła historyczne, etnograficzne, religioznawcze, lingwistyczne na których odtworzenie obrzędu zostało oparte. Książka zaopatrzona jest w szczegółowy Indeks i Bibliografię.

Jak wiadomo Księga Tura i Księga Ruty oraz Stworze i Zdusze zawierały nie mniej ważne od części literackiej dzieła plastyczne Jerzego Przybyła.

Nie inaczej jest i z Księgą Tanów z tym że oprócz wspaniałych obrazów i grafik Jerzego Przybyła znalazły się w niej osadzone głęboko w Wierze Przyrodzonej Słowiańskiej przede wszystkim liczne prace Aleksandry Dukat (16 barwnych grafik)

Ze wstępu od Autora do Księgi Tanów Wiosna-Lato (fragment):

„Czym jest, a czym nie jest Księga Tanów, i czemu ma służyć?

To bardzo ważne pytania, a odpowiedź na nie dla niejednego może stanowić zaskoczenie. Udzielimy jej w dwóch częściach, które będą stanowić wstęp do dwu tomów Księgi Tanów, Wiosna – Lato oraz Jesień – Zima.

Nie sposób oddawać czci Siłom RzeczyIstym w oderwaniu od Istoty Rzeczy. Nasz wywód o Księdze Tanów zacząć więc musimy od Podstawy, od najważniejszych stwierdzeń Wiary i Wiedy Przyrody, od Rdzenia Wijozowiji Przyrodzonej – Prawdy Praw Przyrodzonych w aspekcie obrzędowości. Z nich – Wiary i Wiedy, i z niej – Wijo-Zowiji, wywodzą się cztery główne ryty obrzędu.

W Tanach – czyli obrzędach – najważniejsze jest uczcić wszystkie siły, które w danym czasie na Ziemi – pod Niebem Gwieździstym Przejawionym – jako odbicie Sił Weli (z Prawi i z Nawi), z Głębi Niebiańskiej Gwiazdowej – ku nam płyną i działają, czyniąc na Padole Matki Dzieło Wieloboże.

Istota Boskiego Ruchu (Stwarzania, Wzrostu i Dojrzewania, Starzenia się, Umorzania i Unicestwiania) w Kołowrocie-Kołoczasie, to wieloaspektowa i uporządkowana od „góry” do „dołu” oraz zamknięta w kole struktura, powtarzalna, acz nie identyczna w kolejnych obrotach tego Koła-Spindrali. Taka też dokładnie, wieloaspektowa i uporządkowana, musi być treść jakichkolwiek obrzędów Wiary Przyrodzonej, gdyż są one odbiciem w p r o s t owego Boskiego Ruchu. Podkreślam słowo wprost, gdyż nie jest to odbicie zwierciadlane (odwrotne), ani lewe, lecz odbicie idealne – proste, prawe, zaistniałe (odwzorowane) według Wiedy i Wiary, czyli Prawdy Praw Przyrodzonych – Prawdy Przyrody.

Nim odpowiemy na postawione początkowe pytanie, zastanówmy się, co w sensie obrzędowym składa się na PEŁNY Tan?

W Tanie, jak mówi treść Księgi Tanów, zawiera się zawsze: tan i zaśpiew, dań (dar-ofiara) i żertwa (spełnienie ofiary).

Zaśpiew czyniony przez Obrzędnika głosem uzewnętrznionym, czy też tylko głosem wewnętrznym, wyraża intencje, czyli powody nawiązania Nieci Świętej Więźby z Bóstwem-Siłą Przyrodzoną.

Na Zaśpiew składa się chwalba i sławienie ubóstwianej siły oraz żądanie działania i prośba o spełnienie – o dokonanie dzieła. Chwalba to nie to samo, co Sławienie, ale nie miejsce tutaj by objaśniać tak szczegółowe różnice.

Zaśpiew ów może wykonać w zastępstwie Obrzędnika – głosem – także wiedunka, żerca, bieśnik czy rzykaczka, a więc kapłowie prowadzący odpowiednie obrzędy, z jednoczesnym cichym powtarzaniem treści lub „wypowiadaniem” jej przez owego Obrzędnika wyłącznie w UMIE: w Myśli-Czuciu i Myśli-Rozumie oraz w Duchu. Um (umysł) jest bowiem w Człowieku Łucznicą – złączem: Czucia, Rozumienia i Czystej Cząstki Duchowej z Cielesnością, z Materią.

Pisany zwykle z małej litery – tan – kreśli obraz tejże intencji, czy to w postaci zarysu krokami tańca, czy też gestami albo czystym obrazowaniem myślami, znakami, rysowaniem symbolami zewnętrznymi, tajami, rezami bądź czertami oraz ich zapisem w umie lub w rzeczywistości zewnętrznej, albo w jednym i w drugim jednocześnie.

Tan wykonuje sam Obrzędnik, jak i kapła prowadzący obrzędy (jeśli w nich uczestniczy).

Dopełnieniem zaśpiewu i tanu jest Dar-Ofiara, czyli składana przez Obrzędnika Dań, i – jako spełnienie owego daru, przekazanie go bóstwu, Darowanie go – Żertwa, czyli spalenie daru w Świętym Ogniu.

Darowanie byłoby niepełne bez Uczty Bożej – spożycia „z bóstwem” w rytualnym posiłku resztki daru-żertwy, czyli uświęconej (okrzczonej), z a s i l o n e j Bożą Siłą strawy. Strawie zaś towarzyszy biesiada złożona z potraw, czyli karmy identycznej z tą uświęconą oraz z tą darowaną bogom w żertwie.

Pełny Tan wraz z Ucztą Bożą stanowią o Przytworzeniu. Przytworzenie to akt przetworzenia wewnętrznego przez Obrzędnika tego, co zostało Stworzone w Sławi Bożej (Dzieła Bożego), ale i stworzenia w Sławi dzieła ludzkiego (wspólnego z boskim), czyli działania wychodzącego na zewnątrz, w przestrzeń materialną i duchową w zgodzie z Wolą Bożą (Prawem Przyrodzonym). Wszelkie dzieło niezgodne z wolą bożą jest chwilowe, ułomne, nietrwałe i zmierza od samego powstania ku własnemu unicestwieniu.”

„Wielki albo Duży Tan (często także Mały Tan i Mniejszy) to wielodniowe świętowanie zawierające w sobie pełny obieg (cały cykl) obrzędowy, wiele poszczególnych świąt, które uzupełniane są przez przeplatające je uczczenia, spotkania, wspominki, biesiady (uczty, obiady, śniadania, wieczerze), zabawy-radunice (święte radowanie się, posiady i siędzieje) oraz odbywane igry i gry (współzawodnictwa obrzędowe).

Całość tak zorganizowanego Tanu kształtuje wewnętrzne poczucie właściwego Ułożenia Świata, to jest przełożenia Ładu – Rządu Bożego na Układ – Porządek Społeczny i na wewnętrzne Uładzenie – Uporządkowanie Osobiste Obrzędników.

Obrzędy publiczne budują poczucie wspólnoty i wykształcają jedność kulturową mieszkańców danego obszaru: sioła i okolicy, rodu i zadrugi, plemienia, nad-rodu (narodu – w rozumieniu Wiedy i Wiary Przyrodzonej Słowian).

Tan, jako całość, jest więc wypełniony pożądanymi i zrozumiałymi dla wszystkich jego uczestników: obrazowaniami, modłami, zaśpiewami, przedstawieniami, rytuałami i znakami, jak też indywidualnymi i zbiorowymi obchodami z darowaniem i spożywaniem bożych darów. Tan jest zatem złożony z cząstek dających poczucie pełnego uczestnictwa materialnego i duchowego we wspólnej Wiedzie i Wierze Przyrodzonej.

Nikt nie może być z tego zbiorowego i indywidualnego przeżycia kulturowego wykluczony. Poszczególne osoby, poczynając od najmłodszej dziatwy do najstarszych starców, uczestniczą w kolejnych świętach Wielkiego, Dużego czy Małego i Mniejszego Tanu na swoim poziomie ich pojmowania, osobistym poziomie dostępności wynikającym z okresu ich duchowo-materialnego rozwoju, z wiedy i wiary, jaką posiedli swoim umysłem, zmysłami i rozumem w dotychczasowym osobistym doświadczeniu, podczas trwania „podróży życia” na własnej duchowej ścieżce istnienia.

Obrzędnicy dokonują osobiście wyboru świąt – mogą brać udział we wszystkich obrzędach i uczczeniach w Tanie lub tylko w niektórych z nich, ważnych według ich uznania (potrzeby). W obrębie całego Tanu istnieje rzecz jasna hierarchia poszczególnych świąt i uczczeń. Górowanie stanowią zwykle ostatnie trzy, albo cztery dni i noce obrzędowe, które są uważane powszechnie za tak doniosłe, iż nie godzi się ich opuszczać bez bardzo ważnych powodów. Ważne jest też odpowiednie przygotowanie do świętowania (przedświęta) jak i dzień rozpoczęcia danego Tanu.

Księga Tanów przekazuje prosto i wprost to powyżej wyłożone Prawo – Prawdę Przyrodzoną, Prawdę Przyrody:

„Tak jak dań jest dopełnieniem Tanu, tak jak zaśpiew jest jego dopełnieniem, tak i żertwa go do Pełni dopełnia.

Jak tan jest dopełnieniem Dani, i jak żertwa jest jej dopełnieniem, tak i zaśpiew ją do Pełni dopełnia.

Jak żertwa jest dopełnieniem Zaśpiewu, jak dań jest jego dopełnieniem, tak i tan go do Pełni dopełnia.

Jak zaśpiew jest dopełnieniem Żertwy, i jak tan jest jej dopełnieniem, tak dań ją do Pełni dopełnia.

Oto jest Prawda Praw Przyrodzonych dotycząca wszelakich obrzędów.”

Zamów już teraz w promocyjnej cenie limitowany egzemplarz numerowany z dedykacją autora! »