Około 4 miliony Polaków pochodzi od pogańskich Prusów, korzenie litewskie ma tez pewnie trochę Polaków jako że byliśmy długo złączeni Unią polityczną, tak więc idąc za chrześcijańską narracją przytarganą tutaj ze Wzgórz Golan via Roma o „Żmijowym plemieniu” to nie Żydzi są tym ludem tylko są nimi przede wszystkim Bałtowie, a z 5-6 milionów Polaków to potomkowie tego plemienia które czciło Węża czyli co czcili? Szatana zapewne? 

Radzę to przemyśleć sobie 

Niżej taki krótki post, był ten temat już u mnie ale dawno, 10 minut czytania, a tematyka prusko-bałtycka to ulubiony temat oprócz vandalskiego, będą posty w najbliższej przyszłości z tego tematu.

Kroniki, dzienniki podróży, korespondencja kościelna i inne historyczne zapisy wymieniały czczenie Węży wśród Starych Prusów, Żmudzinów, Litwinów i Łotyszy.
Węże były często nazywane žalčiai (od zalias-zielony) = niejadowity.
Czasami kroniki nazywały je ,,gyvatės, słowem wyraźnie powiązanym z litewskim gyvata „żywotność” i gyvas „żywy”.
Poniższe historyczne wzmianki pokazują, że Węże były powszechnie czczone.

* W XI wieku Adam z Bremy napisał, że :

„Litwini czcili smoki i latające Węże, którym ofiarowali nawet ludzi”

* Aeneas Silvius zapisał w 1390 roku co przekazał mu misjonarz Hieronim z Pragi, który powiedział :

„Pierwsi Litwini, których odwiedziłem, byli czcicielami Węży. Każdy mężczyzna i głowa Rodu trzyma Węża w domu, którego karmią, a kiedy leży na sianie, modlą się przy nim”

Nawiasem mówiąc kundel Hieronim wydał dekret, że wszystkie Węże na Litwie powinny zostać zlapane i spalone publicznie.

* Długosz pod koniec XV wieku pisał, że wśród wschodnich Litwinów istniały specjalne bóstwa – Węże i ​​wierzono, że te Węże to były Dii (posłańcy Boga). Zachodni Litwini czcili zarówno gyvas jak i žalčiai

* Simon Grunau w 1521 r. napisał, że na cześć boga Patrimpasa litewskie dziewczęta karmiły Węża mlekiem.

* Maletius zaobserwował około 1550 że …

„Litwini i Żmudzini trzymali Węże pod łóżkiem lub stołem. Czczą Węże, jakby były boskimi istotami. Zapraszają Węże do stolika, aby skosztowały trochę jedzenia, a potem one czołgają się z powrotem do swoich legowisk. Ludzie z wielką radością zjedli danie, którego pierwszego spróbowały Węże, wierząc, że następny rok będzie szczęśliwy. Jeśli Węże nie wejdą na stół, gdy zostaną zaproszone lub nie posmakują jedzenia, oznacza to, że w nadchodzącym roku spotka ich wielkie nieszczęście”

W 1557 r. Siegmund von Herberstein pisał o podróży przez Litwę :

„Prawie wszyscy czczą ogień, drzewa, słońce i księżyc. Bogami są też Węże o długości 3 stóp trzymane w domu … Mają specjalny czas, kiedy karmią swoich Bogów, dają im mleko, a potem klęczą na ławkach i modlą się do nich z wielkim szacunkiem.”

Raport misjonarza jezuitów z 1583 r donosił:

„Kiedy obaliliśmy ich święte dęby i zabiliśmy ich święte Węże, z którymi rodzice i dzieci żyli razem od kołyski, wtedy Poganie płakali, że zabiliśmy i zniszczyliśmy ich Bogów”

W 1604 r. Inny jezuicki misjonarz pisał :

„Ludzie osiągnęli taki etap szaleństwa, że ​​wierzą, że Bóg jest w Wężu, Dlatego starannie je chronią , aby nikt nie skrzywdził tych Węży. Zabobonnie wierzą, że spotka ich krzywda, jeśli ktoś skrzywdzi Węża. Zdarza się, że Węże napotykają na ssaniu mleka od krów. Niektórzy z nas czasami próbowali je odciągnąć, ale Litwin bezskutecznie błagał nas, aby dać im spokój … Gdy błaganie nie powiodło się, mężczyzna chwycił gady dłońmi i uciekł, aby je ukryć”

Andrius Cellarius w Descripto Regni Polonicae (1659) odnotował :

„Chociaż Żmudzini byli schrystianizowani w 1386 roku, do dziś są Poganami, oswajająWęże w swoich domach i okazują im wielki szacunek, nazywając ich Givoites”

Pod 1871 w „Prowansji z Delicji” Matthausa Pratorius napisał:

„Spotkanie węża jest nadal dobrą wróżbą na Litwie i Żmudzi”

Powszechnie uważano, że spotkanie Węża to szczęście, dobrobyt, małżeństwo, narodziny dziecka, czy udane plony.
Aż do XX wieku, w wielu częściach Litwy, kobiety hodowały i poiły swoje Węże mlekiem, tłumaczyły, że to zapewni dobrobyt rodzinie.

W 1924 r. H. Bertuleit napisał że :

„chłopi nawet w obecnym czasie, stanowczo utrzymują, że žaltys/gyvatė jest istotą dającą zdrowie i siłę”

Do dziś na Litwie dwuspadowe dachy są czasami zwieńczone rzeźbami w kształcie węża, aby chronić dom przed złymi mocami.

Zarówno Simon Grunau (1521), jak i Stryjkowski (1582) wspominają o czczeniu Węża w nawiązaniu do boga Patrimpasa.
To bóstwo jest powszechnie określane jako „Bóg Wody” a bliski związek między Wężem a „Bogiem Wód” skłonił E. Welsforda do sugestii że bóstwo wody Patrimpas był kiedyś czczony jako Wąż.
Wężowa boskość związana z wodą znajduje liczne podobieństwa między ludami IE – Węże Naga, Wąż Midgardu, Węże Posejdona etc.

więcej u źródła: https://vandalskaslavia.home.blog/2019/02/20/kult-wezy-u-poganskich-prusow-i-litwinow/