Zagadka – Jaki to strój ludowy z terenu I Rzeczpospolitej? (9)
Łemkowie – Stroje łemkowskie
Łemkowie – Stroje łemkowskie
Misterium i zabawa
1. Gdy Łemkowską Watrę zainaugurował hymn zbratania „Hory, nasze hory…” odśpiewany przez „Łemkowyna” ze Lwowa, popłynęła wtedy ukradkiem niejedna łza wzruszenia
2. Zabawa i misterium: a scenie królowała młodość i taniec, łącznie przewinęło się na niej 900 wykonawców i 40 zespołów
3. Występy, mimo tradycyjnych już opadów deszczu, zgromadziły liczną widownię
4. Liderzy Zjednoczenia Łemków udekorowani odznaczeniami państwowymi – to znak, że Rzeczpospolita docenia ich trud na rzecz zachowania tożsamości narodowej i wzajemnego pojednania
5. Watra dała okazją do prezentację folkloru i…urody łemkowskich dziewcząt witających gości pięknym uśmiechem: wetrajte domiw, wetrajte na Watru!
6. Ogień Watry płonął nieustannie: przez trzy dni Zdynia była światową stolicą Łemków
7. Starsze pokolenie z rozrzewnieniem przyglądało się krowim zaprzęgom, z jakich ich dziadowie korzystali dawniej w gospodarstwach w Beskidzie Niskim
8. Na masztach sąsiadowały ze sobą dwie flagi: polska i ukraińska
9. Najbardzoej zapracowany człowiek w Zdyni: starosta Watry Jacek Stawiski z konferansjerką Natalią
10. Powodzeniem cieszyło się specjalne, z okazji Watry, wydanie „Dziennika Nowosądeckiego” rozprowadzane przez pracowników Urzędu Pocztowego z Uścia Gorlickiego: naczelniczkę Halinę Harkawy i Janusza Sztabę
11. Rodzina Urdów i Wawrynów przyjeżdża na Watrę, od samego początku, od 20 lat
12. Płaskowyż nad Zdynią mienił się kolorami tysięcy namiotów
13. W miniony weekend, w Beskidzie Niskim, wszystkie szlaki (o czym świadczyło dwujęzyczne oznakowanie na drogach) prowadziły na Łemkowską Watrę
14. Powodzeniem cieszyła się łemkowska kuchnia regionalna: z pierogami ukraińskimi i kiesełycią z ziemniakami
15. Tu żyli nasi ojcowie i dziadowie – pokazywali na olbrzymiej mapie Łemkowszczyzny przybyli z USA i Kanady
16. Wielu z uczestników przybrało z okazji Watry odświętne stroje ludowe, w dawnym miejscu narodowych i religijnych waśni, można dziś przeżywać radość z różnic i odrębności narodowych
17. Znanego działacza łemkowskiego, Aleksandra Maśleja, kiedyś starostę na Watrze, nie odstępowały piękne dziewczyny
Fot. Jerzy Leśniak
Jerzy Leśniak
E-mail: jlesniak@interia.pl
źródło: http://lemko.org/gazeta/lesniak/watra2002.html
Rusnacy z Maramuresz (Rumunia)
Marmarosz (także: Maramuresz, rum. Maramureș, węg. Máramaros, łac. Marmatia, ukr. Мармарощина) – kraina historyczna w północnej części Rumunii oraz w południowej Ukrainie, często traktowana jako część Siedmiogrodu[1]. Leży wzdłuż rzeki Cisy. Składa się z okręgów: Marmarosz i Satu Mare (Rumunia), natomiast ukraińska część leży w obwodzie zakarpackim. Główne miasta regionu to Satu Mare, Baia Mare, Vișeu de Sus i Baia Sprie.
W latach 1867-1918 Marmarosz leżał w granicach węgierskiej części Austro-Węgier. Został utracony przez Węgry po I wojnie światowej na mocy traktatu w Trianon (choć faktyczną kontrolę Węgrzy utraciły już na przełomie 1918 i 1919 roku). Północna część przypadła Czechosłowacji, a południowa Rumunii. W 1939 Węgry odzyskały kontrolę nad częścią północną, a w 1940 nad południową, by ponownie utracić region w 1944, tym razem na rzecz ZSRR i Rumunii.
