Dociekania genetyków w sprawie przodków Polaków wskazują na przeważającą rolę dwóch rodów. Ze strony męskiej to potomkowie Rusłana, czyli pierwszego człowieka, który posiadał haplogrupę R, a miał wykształcić się na południowej Syberii ponad 25 tys. lat p.ne.. Pierwszą mutacją tej haplogrupy jest R1a, która miała powstać na obszarach granicznych dzisiejszych Turcji i Iranu. Tam również wykształciła się kobieca haplogrupa H. Mutacje R1a obejmują 57 proc. dzisiejszych Polaków, a H – 45 proc. Polek. Obie przywędrowały do Europy około 14 tys. lat temu z tego samego miejsca w Azji Zachodniej. Przedstawiciele obu haplogrup umieli już uprawiać ziemię, budować miasta i świątynie.

źródło: https://rudaweb.pl/index.php/2017/05/11/polacy-dzieci-ruslana-i-heleny-z-urmii/

Haplogrupa to grupa ludzka, pochodząca od jednego mężczyzny lub kobiety, u których w trakcie poczęcia doszło do określonej mutacji. Mutacja ta występuje niezmiennie (greckie „haplous”) u wszystkich jego męskich potomków, nawet mimo pojawienia się u nich kolejnych mutacji (podobnie jak mutacje mtDNA u potomków żeńskich). Do takich dwóch haplogrup, oznaczonych jako R1a i H, należy w sumie znakomita większość dzisiejszych Polaków. Nad Wisłą pojawiły się po cofnięciu się ostatniego zlodowacenia i pozostały aż do dziś w największej łącznej koncentracji na naszym kontynencie.

Wybitny amerykański genetyk Peter Underhill przyjmuje wyodrębnienie się R1a z rodu Rusłana (R) na około 20 tys. lat p.n.e. w rejonie Iran zachodni – Azja Mniejsza wschodnia. Obecnie to ziemie Kurdów, których język mimo upływu tysiącleci i tysięcy kilometrów oddalenia zachował setki słów podobnych do polskich. Z kolei polski genetyk Tomasz Grzybowski mówi o pochodzeniu rodu Heleny z tego samego terenu (Środkowy Wschód – tereny Iranu i Iraku) – i tego samego okresu. Używając popularnej terminologii, mamy więc kolebkę aryjską. Dała ona początek najstarszym zidentyfikowanym obecnie kulturom świata, których przykładem mogą być budowle sakralne w Gire Nawoke i osada Catal Huyuk.

Świątynie, miasta, uprawy pszenicy i upadek Atlantydy

Gire Nawoke to stanowisko archeologiczne w tureckim Kurdystanie, kryjące pozostałości prehistorycznego sanktuarium. Zwane po turecku Göbekli Tepe, jest najstarszym znanym miejscem kultu stworzonym przez człowieka. Było używane przez szereg tysiącleci. Do 2009 r. przebadano tylko 5 proc. terenu. Dokończenie wykopalisk może zająć kolejne 50 lat. Początek tego kompleksu jest określany w przybliżeniu na 11 tys. lat p.n.e. lub wcześniej. Wiele ze słupów tej świątyni waży od 10 do 20 ton, a niektóre nawet 50. Analiza DNA ziaren pszenicy znalezionych w okolicach wskazuje, że była to odmiana najbliższa pszenicy współczesnej, czyli tu po raz pierwszy była uprawiana. Z kolei Catal Huyuk powstało między 7400 a 7300 r. p.n.e.. Miasto zamieszkiwało do 10 tys. ludzi, którzy zajmowali się rolnictwem i hodowlą zwierząt. Budowali dwupiętrowe domy z kamienia, gliny oraz z suszonej na słońcu cegły, które wybielano wapnem. Domy stykały się ze sobą ścianami i tworzyły zwartą konstrukcję. W kompleksach znajdowały się także pomieszczenia kultu religijnego oraz miejsca pochówku. Na terenie wykopalisk znaleziono wiele przedmiotów (m.in. malowidła naścienne i figurki). Podobne osiedla udało się dotąd odkryć w Turcji (Can Hasan, Suberde i Erbaba), w Syrii (Abu Hurejra i Bouqras), w Iranie (Zagheh) i Iraku (Umm Dabaghiyah).

więcej: https://rudaweb.pl/index.php/2017/05/11/polacy-dzieci-ruslana-i-heleny-z-urmii/