Świątynie Słowiańskiej Wiary Przyrodzonej to w zasadzie wszystkie miejsca, które spełniają warunki opisane w przypisie  1, 2, 3 – do Taji 4 – można dokładne opisy przeczytać na tym BLOGU.

Z kopca łatwo dostrzec inne Żywioły w okolicy, choćby Wodę, którą czcimy nie mniej niż Bór, Ziemię czy Piorun albo Powietrze.

Pamiętajcie, że każdy kopiec – niezależnie od bezpośrednich powodów i intencji w jakich go usypano, niezależnie od tego kiedy go usypano i czy jest mniej lub bardziej okazały  –  jest wytworem Wiary Przyrodzonej Słowian, bowiem jest kontynuacją – nawet jeśli nieświadomą – wiary przeniesionej w tradycji od Praprzodków poprzez tysiąclecia.

Każdy krąg kamienny także. Każde siedlisko kurhanów jako miejsce pochówku naszych Przodków spełnia warunki potrzebne do dokonania aktu Pamięci i Oddania Czci Bogom i Przodkom. Te dwie Rzeczy w Obrzędzie powinniśmy czynić zawsze – niezależnie czy składamy inne ofiary, czy wykonujemy proszalne modły – będące wszak rodzajem skupienia i przypomnienia także samemu sobie o priorytetach, potrzebach i niezbędnościach, które przed nami i których powinniśmy dokonać w przyszłości mniej czy bardziej bieżącej lub odległej.

Świątynie to  wiele miejsc bardzo indywidualnych, nieznanych szerzej innym. Są ich setki i tysiące – owych wspaniałych miejsc w naszej wspaniałej Przyrodzie.

Będziemy w tym dziale opisywać niektóre z nich, po prostu po to, aby Wam je pokazać, a jeśli przypadkiem znajdziecie się w ich okolicy, to warto tam wstąpić, pomedytować, pomodlić się, skupić, nabrać sił na nowy tydzień czy miesiąc.

Pamiętajcie też że wiele miejsc gdzie postawiono kaplice i kościoły chrześcijańskie to nasze miejsca i możemy się w nich modlić oraz składać nasze ofiary i obiaty na nasz Przyrodzony Słowiański Sposób. Te miejsca są naprawdę szczególne, „święte” i nikt ich nam odebrać nie może stawiając na nich krzyż czy jakikolwiek inny znak – każda kapliczka przydrożna może być takim miejscem i zapewne jest bo ludzie tam je stawiali gdzie poprzednie pokolenia czciły Naszych Bogów.

Tak naprawdę Świątynię Boga i Świątynię Wiary każdy z nas nosi w sobie. Każdy z nas ma także swoich Bogów szczególnych, których wyróżnia, jako że wydają mu się ważni dla niego samego, dla jego rodziny, jego rodu, domu, gospodarstwa, wspólnoty w której siebie widzi i odnajduje, ze względu na jego własne zajęcie, rodzaj pracy, czy bliżej nieokreślone i niewyartykułowane werbalnie, ale przeczuwane intuicyjnie, potrzeby własne.

Ja sam staram się czcić Najwyższego, Bogów Działu, Bogów Kiru, Bogów Mocy i Bogów Żywiołów na równi, nie pomijając żadnego z nich – bo jestem pewien, że potrzebne jest mi spełnienie duchowe we wszystkich Aspektach Świata i wsparcie dobrymi energiami ze wszystkich możliwych „sektorów” Wszechświata.