ŚWIĘTE SYMBOLE – są to udokumentowane znaki o charakterze religijnym, używane w okresie przedchrześcijańskim, które Zachodniosłowiański Związek Wyznaniowy  „Słowiańska Wiara” przyjmuje jako własne symbole identyfikacji religijnej. Oprócz funkcji dekoracyjnych, symbole te pełniły rolę znaku kultowego czy magicznego rytego w drewnie, kamieniu, przyborach domowego użytku i uzbrojeniu.

Za święte symbole uznajemy:

Wszystkie symbole i przedstawienia zawarte na posągu tzw. Światowida Zbruczańskiego, którego oryginalna statua znajduje się w Muzeum Archeologicznym w Krakowie.

I Starosłowiańska Świątynia Światła Świata jest zborem

osób, które zdecydowały się w sposób otwarty wić wieść o Dawnej Starożytnej Wierze Słowian i ich Bajnych Dziejach oraz niecić nić tej Baji wiodącą do pełnego odrodzenia Wiary Przyrod(zone)y we wszystkich krajach słowiańskich.

Znak Starosłowiańskiej Świątyni Światła Świata

stanica, chorągiew, flaga

4 litery S

splecione w dwie „8″

8 – pełnia

∞ – nieskończoność

znak

8+8 = 16 = 7

4 x 4  = 16 = 7

Symbolizuje Kwiat Paproci (Pąp Rudzi) – Wiarę Przyrody

Centralny punkt – symbol Boga Bogów – Swąta – Światła Świata [Świętowita, Światłowiłta, Światowida, Światowita]

symbol Jedności i wszechwspólnoty

zawiera także prastary symbol słoneczny – swastykę (prawoskrętną – niebieska [Niebo, Wela] i lewoskrętną – czerwona [Ogień, Ziemia])

pełna symbolika 44

4 złączone koła – symbol wspólnoty

brak domknięcia = wolność, symbolizuje też osobę i osobowość, indywidualność

Barwy  słowiańskie – czerwona, niebieska i białe tło

Jest to stary słowiański znak Swadziebnik –  z jednej strony znak ślubów – swadźby, a z drugiej znak wierności wartościom i ślubom rozumianym jako przysięga – Znak Mocnej Więzi – Obwaru i Okołu (gromady) Sjemi – Rodziny i Rodu oraz Zadrugi i Narodu.

Znak Związku  Rodów w Zadrugę, znak świętego pojednania i narodzin Nowej Zjednoczonej Wiary Przyrodzonej – JEDNEJ WIARY PRZYRODZONEJ – WIARY PRZYRODY – Znak Związku Zadrug w Gromadę – Znak Związku Gromad – ZNAK NARODU. Znak złączenia węzłem wieczystym.  Znak związku Ciała, Duszy, Ducha i Światłości w nową Żywą Jedność – połączenie Ognia i Wody – męskiego z żeńskim. W tym znaku widać także:

1 – Oś-ROD-ek – Bóg Bogów,

2 Swastyki żeńska i męska – 2 Bogów Działu,

4 Płatki Kwiatu przy Ośrodku – 4 Bogów Kiru,

8 Żywiołów – 8 Ramion swastyk,

12 Mocy – (4 Białe Koła + 4 Białe Bramy + 4 Białe Strzałki [ostrza])

I Starosłowiańska Świątynia Światła Świata zrzesza tych ,którzy nie tylko wyznają Słowiańską Wiarę Przyrodzoną, ale którzy aktywnie ją wieszczą. Każdy uczestnik naszej Świątyni na swój sposób od dziesiątków lat lub od bardzo niedawna głosi całą swoją wiedzę o prastarych wierzeniach i oddaje całe swoje umiejętności by dać kolejnym pokoleniom podstawę do kultywowania Wiary Przyrodzonej Słowian w formie obrzędów prywatnych, rodzinnych, domowych , publicznych, świątynnych.

I Starosłowiańska Świątynia Światła Świata nie narzuca nikomu Pocztu Bogów, formy rytuału, kalendarza obchodów świąt, sposobu ich obchodzenia – Świątynia wieszczy Wiedę – czyli daje Światło Światu – Każdy z nas ową wiedzę (Wiedę) zawartą w Czwórksięgu Wielkim Wiary Przyrod(zone)y i wyrosłych z Czwórksięgu – Apokryfach Wiary Przyrody, powinien spożytkować dla siebie, użyć jej w stosowny dla siebie sposób, przekazać ją następnym pokoleniom zgodnie ze swoimi możliwościami i chęciami, sprawić by jego życie i życie jego bliskich było lepsze, ciekawsze, sprawiedliwsze dzięki wykorzystaniu owej Wiedy Czwórksięgu.

Jest nas wielu, Wiara Przyrody jest przekazywana przez różne związki religijne i świeckie w Polsce, w całej Słowiańszczyźnie i w innych krajach świata (np. USA, a nawet w Chinach). Każdy kto wzbogaca przez swoje działania i utrwala Wiarę Przyrody na Świecie jest potencjalnym członkiem naszej Świątyni.  To czy jest jej członkiem rzeczywistym zależy tylko od tego czy ma ochotę przedstawić nam swoje działania i zadeklarować uczestnictwo w Starosłowiańskiej Świątyni Światła Świata.

Jesteśmy wspólnotą krzewicieli Wiedy i Słowiańskiej Wiary. Być krzewicielem lub wieszczem Wiary Przyrodzonej Słowian to znaczy być dobrym, szlachetnym, sprawiedliwym i rycerskim. To znaczy żyć w Duchu Szlachectwa Serbomazowskiego (sarmackiego) – gdzie słowo i uczciwość i prawda są jedynym drogowskazem. To znaczy żyć w duchu kobiecości zgodnej z macierzyńskim duchem Matki Ziemi i przekazicielskim duchem Mokoszy Mazońskiej (skołocko-mazowsko-mazowijskiej). To znaczy być rycerzem według Kodeksu Harskiego (życie dla Ojczyzny i Macierzy – śmierć wszystkim wrogom po Wsze Czasy). To znaczy wyznawać Wiarę Przodków (nuruską, budynowską, harską, lęgijską, wędyjską, serbomazowską, istyjsko-jątyjską, dawańską, skołocką, burowijską). To znaczy żyć w poszanowaniu i zgodzie z Rodżaną-Przyrodą Naszą Jedyną Karmicielką.

Za święty symbol uznajemy: Swarzycę (rzadziej zwana Świąszczycą) – jeden z symboli solarnych, który występuje w kilku podobnych do siebie wariantach graficznych. Za Święty Symbol uznajemy Swarzyce wmurowaną w ścianę kolegiaty w Kruszwicy, jeden z najcenniejszych zabytków kultury duchowej Słowian. Prawdopodobnym pierwotnym miejscem tego obiektu była domniemywana Świątynia Swarożyca w Swarzędzu.

BLOG ten ma ukazać każdemu kto zechce się tutaj na chwilę zatrzymać rozległy, niemal doszczętnie zatopiony ląd, który nie leży wcale na antypodach Ziemi, lecz wokół nas, być może w naszych umysłach i sercach.Ma się on w swoim założeniu przyczynić by jak najwięcej osób odnalazło dla siebie ten zaginiony świat i odnalazło siebie poprzez ów Święty Ląd we współczesności.

Ręce Boga lub tzw: Krzyż Słowiański.  równoramienny krzyż, którego każde ramie zwieńczone jest poprzecznym odcinkiem z którego odchodzi po pięć lub sześć krótkich ramion. według części badaczy symbol ten stanowi ideogram oznaczający pojęcie Boga Najwyższego. A także Równoramienny Krzyż – Podobnie jak w innych grupach indoeuropejskich, krzyż u Słowian powszechnie związany był z siłami przyrody oraz symbolizował równowagę wszechświata. Krzyż ten występuje często w kształcie greckiej litery X.

Jako Polacy, Słowianie, Lądyjczycy (czy też Lądzianie-Lędzianie, inaczej mówiąc z grecka – Europejczycy) jesteśmy ukształtowani na równi przez nasze dzieje (historię) i pradzieje (mity, wiarę i prehistorię). Pierwsze są domeną nauki, drugie mitologii.

O ile nasze dzieje znamy jako tako, pradzieje stanowią ciągle mglistą, nieodgadnioną przestrzeń, mnogo usianą białymi plamami.

Świat magiczny naszych przodków stanowi integralną część naszej współczesnej mentalności i kultury. Trudno rozumieć w pełni własny język nie znając źródeł słów, pojęć i znaków.

Krzyż Słoneczny  zwany czasem Słonecznym Kręgiem. W mitologii słowiańskiej spotykany w formie dwu- cztero- sześcio- i ośmioramiennej, często wpisanej w okrąg. Forma sześcioramienna krzyża wpisanego w okrąg widnieje również na posągu Światowida Zbruczańskiego. Symbol ten pojawia się często na megalitach. Koło z dwiema przeciętymi osiami to jeden z najstarszych symboli solarnych Indoeuropejczyków.

Wierzenia magiczne, mity i język to nierozerwalny splot, którego poszczególne składowe kształtowały się we wzajemnych oddziaływaniach przez tysiąclecia.

Jesteśmy jak zielona, kwitnąca korona drzewa, które rosło bardzo długo. To prastare drzewo wciąż wypuszcza młode gałęzie i świeże listki. Jest wieczne tylko dlatego, że odnawia się każdej wiosny.

Czy drzewo podcięte u korzeni może wydać naprawdę zdrowe owoce? Nie sposób zaprzeczyć, że niepamięć głębokiej przeszłości „podcina” naszą przyszłość.

To co tutaj znajdziecie nie jest dogmatem ani wykładem, lecz odtworzeniem, które oparto na narzędziach i źródłach naukowych, zebraniem w mitologiczną jedność większości tego, co wytworzyła w tej sferze kulturaSłowian na przestrzeni dziejów.

Trystyka – trójramienny symbol solarny,  którego każde z ramion zakończone jest spiralnie w tym samym kierunku oraz inne symbole religijne, których wymowa jednoznacznie odnosi się do pogańskiego kultu religijnego.

Jest jednak nie tylko odtworzeniem, ponieważ jest prawdą objawioną, olśnieniem, zapisem podanym przez natchnienie i intuicję. Jest wieszczym głosem, którego wszakże nikt nie musi słuchać, ale też każdy kto zechce może wierzyć.

To czym się zajmuje i czym jest Starosłowiańska Świątynia Światła Świata można określić jako zbór krzewicieli Wiary Przyrodzonej Słowian, głoszących ową wiarę w postaci odtworzonej, ale też uzupełnionej i rozwiniętej tam gdzie procesy historyczne naruszyły ciągłość tej wiary. W niektórych praktykach wierzeniowych – na przykład w dziale publicznych obrzędów – brutalna ingerencja chrześcijańskiej nietolerancji trwa już w tej chwili 1000 lat. Zniszczenia sięgnęły więc bardzo głęboko – bez odtworzenia nie jest możliwe krzewienie i przeżywanie PEŁNEJ WIARY. Publiczne obrzędy i Poczet Bogów wyższych były szczególnie ostro tępione przez ten czas, a wyznawcy nie raz byli karani śmiercią za swoją wiarę.

Światowit ze Starej Kąciny na Rugii (dzisiaj Altenkirchen)

Mimo tych prześladowań – o czym możecie tutaj[na tym blogu]  przeczytać – Słowiańska Wiara Przyrody przetrwała najwścieklejsze ataki i rozwija się dzisiaj dzięki  poświęceniu wielu pokoleń Strażników Wiary Przyrodzonej, którzy wywodząc się z najsekretniejszej gromady żerców – grumady kudawów-wieszczów (cudawników, kudiesników, czudełosów) przenieśli światło Starej Wiedy i nadal dzisiaj wiodą słowiański lud drogą do Wiedzy Własnej – Wiedy Przyrod(zone)y.

To co tutaj znajdziecie nie jest fikcją, ponieważ stanowi żywą wiarę osób zgromadzonych w Starosłowiańskiej Świątyni Światła Świata. Nie powinno się zatem wątpić w wierzenia, które są żywe i wyznawane, ani w uświęcone ryty i tany, które są kultywowane.

Święte Miejsca i relikty stanowią zabytki archeologiczne, których pierwotnym przeznaczeniem było pełnienie w całości lub częściowo funkcji religijnych religii przedchrześcijańskiej w tym przede wszystkim sprawowania kultu.

ŚWIĘTE MIEJSCA – Za święte miejsca Słowianowierców uznajemy:

Góry na których odbywały się rodzime obrzędy, w szczególności masyw góry Ślęży i Raduni oraz Łysą Górę – szczyt w Górach Świętokrzyskich. (Widok z Raduni na Ślężę – u góry, u dołu Łysa Góra – Gołoborze)

Kamienne Kręgi – Odry

Kamienne kręgi – jako  przykład niech posłużą, szczególnie znane  Kamienne Kręgi Gotów w Grzybnicy.  Kamienne kręgi stanowią element dziedzictwa kulturowego tych ziem. Jako, że kręgi te pełniły funkcje zgromadzeń w celach religijnych, czujemy się w szczególnym obowiązku podtrzymywać pierwotne funkcje tych obiektów.

Ponadto fragmenty grodzisk z występującymi miejscami pogańskiego kultu, cmentarze, miejsca gdzie naukowcom udało się udowodnić istnienie rodzimych praktyk religijnych, miejsc obrzędów, sanktuariów, w tym świątyń.

Kamienne kręgi Węsiory

Wiara Przyrody istnieje i ma swoich wyznawców, ma swoją świątynię, ma swoich krzewicieli – jest żywa. Księga Tura jest księgą Wiary Przyrody – tak samo jak Księga Ruty i Księga Tanów.

Jest tak czy ktoś tego chce czy nie, mimo że Starosłowiańska Świątynia Światła Świata, która jest spadkobierczynią Szczepu Rogate Serce, nie ma statusu związku wyznaniowego. Status taki uważamy za zbędny.

Czy jesteśmy Wiarą – tak, czy jesteśmy zborem – tak, czy wyznajemy Wiarę Przyrody – tak, czy jesteśmy organizacją – NIE, bo chcemy aby nic nie mogło nas zniszczyć ani skrępować. Nie da się zaś zniszczyć tylko czegoś czego nie ma. Gdy nie ma organizacji da się zniszczyć tylko poszczególnych ludzi. Ta zasada pozwoliła przetrwać przez wieki, Strażnikom Wiary Przyrod(zone)y, a także nam samym – Starosłowiańskiej Świątyni Światła Świata –  współcześnie, przez 55-lecie totalitarnej (niemieckiej i sowieckiej) niewoli.

Jest to więc dział Starosłowiańskiej Świątyni Światła Świata. Jesteśmy wszyscy dziećmi jednego Drzewa Życia.

Czesław Białczyński

Matka Ziemia

Wyznanie Wiary Słowiańskiej Przyrodzonej (za Zachodniosłowiańskim Związkiem Słowiańskiej  Wiary)

Wierzymy w Słowiańskich Bogów. Wierzymy w mądrość, dobro i piękno ukryte pod Ich obliczami. Słowiańscy Bogowie są źródłem życia, mocy i szczęścia. Wiara w Nich to kontynuowane przez nas dziedzictwo.

Słowiańscy Bogowie, czczeni od tysiącleci są dla nas najpiękniejszym i najbliższym sercu wyobrażeniem Boskiej Mocy. Bogowie stanowią zhierarchizowany, wielopostaciowy, wzajemnie uzupełniający się ład. Porządek wyłoniony z chaosu.

Wierzymy, że Bogowie nadają sens naszemu istnieniu, wierzymy, że ochronią od zapomnienia czyny naszych przodków, nas, naszych dzieci i wnuków. To co najwartościowsze przekazane będzie dalej w wiecznym cyklu odradzającego się życia.

Uznajemy, że śmierć człowieka stanowi koniec pewnego etapu. Jest warunkiem przejścia w nowszą, coraz to inną postać bytu. Zrzuceniem starej, wyczerpanej już formy. Nagrodą dla szlachetnych i wytrwałych jest wstępowanie w nieustannie wyższe poziomy istnienia, bardziej świadome, bardziej doniosłe, bliższe Bogom.

Wiedza człowieka nie osiągnęła poziomu pozwalającego arbitralnie wyrokować o istocie wszechświata, wiemy jednak o jego nieustającym wzroście. Możemy włączyć się w ten rozwój. Ciągły rozrost wypełnia treścią nasze życia i daje wiarę w przetrwanie naszych czynów.

Wyznajemy surowe zasady etyczne. Słowianowierca żyje godnie, uczciwie i szlachetnie. Piętnuje lenistwo, tchórzostwo, lekkomyślność i obłudę. Za najbardziej nikczemną uznaje zdradę.

Jesteśmy wrogami małości, nade wszystko potępiamy brak woli wyzbycia się jej. Krzewimy to, co w nas najlepsze. Ponosimy odpowiedzialność za nasze czyny. Wzrastamy i tworzymy, tak jest nam przeznaczone.

Jesteśmy obrońcami swego, naszych rodzin i  naszej wspólnoty. Bronimy prawa do życia na własnym terytorium, bronimy przestrzeni naszej cywilizacji. Obowiązek ten wynika z najoczywistszych praw natury.

Nasze obrzędy to włączanie się w rytm natury, odnajdywanie mądrości w regułach przyrody i boskich prawach w niej zawartych. Obrzędy to pielęgnowanie więzi ze wspólnotą etniczną i duchową. Wspólne modły i wieczerzania. Cześć składana przodkom. Obiata czyniona Bogom. Przywracamy znaczenie pradawnym rodzimym świętom.

Pokładamy wiarę w rozum, źródło ludzkiego poznania. Pokładamy wiarę w nasze siły, przyczynę ciągłej przemiany. Pokładamy wiarę w duszę, pierwiastek boski w człowieku.

Nasza wspólnota obdarza nas pomocą, ofiarowuje nam wsparcie. Razem wydobywamy to, co w nas najwartościowsze, czyli to co jedyne godne uwagi.

Swarzyca, trystyka, koło oraz równoramienny krzyż to symbole słowianowierców, symbole kodujące wiedzę o porządku wszechświata.

* * *

Drzewo Świata – Jerzy Przybył